Zbudowany w latach 1770-1775 wg. proj. Carla Gottharda Langhansa, na planie prostokąta, dwutraktowy, dwukondygnacyjny, nakryty dwuspadowym dachem łamanym z sygnaturka na osi. Elewację frontową akcentują trzy portyki wejściowe z tympanonami: skrajnymi, trójkątnymi i półkolistym na osi, którego kolumny flankują sklepioną kolebką sień przejazdową na parterze. Restaurowana w XIX w., częściowo przebudowana w 1. poł. XX w. Obok zachowały się fragmenty współcześnie powstałego założenia parkowego, o kompozycji osiowej, podkreślonej elementami małej architektury, poważnie zniszczonego regulacjami komunikacyjnymi miejscowości w pocz. XX w.
[kris_2] za: J. Pilch "Leksykon zabytków architektury Dolnego Śląska", 2005, 2011.